This special issue consists the compilation of special interviews ( Kannada +English) on history of dance, dance future and dance research in the state by renowned dancers, senior gurus, organizers, academicians, theater personalities, Yakshagana scholars, folklorists, Musicians, Instrumentalists and researchers of Karnataka such as
From Bengaluru
Dr Maya Rao,
Dr Lalita Shrinivasan
Dr Shridhar
Nirupama Rajendra
Dr Chodamani Nandagopal
M R Krishnamurthy ( Kittu sir)
Ananthram BTM Academy
Nandini Mehta
Radha Shridhar
Usha Datar
B Bhanumathi
Dr Padmaja Suresh
Vyjayanti Kashi
Vani Ganapathi
Probal Gupta
Hema Prabhath
Shubha Dhananjay
Sharmila Mukharji
Poornima Gururaj
Ashok Kumar
Uday Kumar Shetty
Bharati Venugopal on behalf of Late Padmini Rao
'Ananya' Raghavendra Rao
Sridevi Unni
Kiran Subhramaniam and Sandhya Kiran
Gayatri Keshavan
Sai Venkatesh
Dr Soundarya Srivatsa
G Gurumurthy
Balasubhramanya Sharma
Mysore
Dr Nandakumar and Radhika Nandakumar
Dr Vasudhara Doraiswamy
Nandini Eshwar
Dr Sheela Shridhar
Dr Tulasi Ramachandra
Kripta Phadke
Ramamurthy Rao
Mandya
Dr Chetana Radhakrishna
Tumkur
Raaman
Dharwad
Divakara Hegde
Dr Shripada Bhat
Gopalakrishna Naik
Dr G L Hegde
Vijaya Nalini Ramesh
Sujatha Rajagopal
Mangalore
Dr Chinnappa Gowda
Dr Prabhakara Joshy
Along with this,
Ashtanayaka (Shringara Nayaka's) column by Shatavadhani Dr R Ganesh (Kannada)
A journey of Poetry towards Mahanata of Badami by Padyapaana friends. ( Kannada)
Special interview on Dance Criticism and featuring the personality of Vidwan Korgi Shankaranarayana Upadhyaya (Kannada)
Review on Shankar Kandasamy Dance recital ( Kannada)
Review on Kuchipudi Yakshagana and Karnataka Yakshagana -A comparative study seminar ( Kannada)
Obituary writeup on Dr Jaya ( Kannada)
Writeup on the personality with a special interview in English - Leela Ramanathan and many more attractive Kannada dance columns
ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮೂಲಭೂತವಾಗಿರುವಂಥದ್ದು ಚಲನೆ. ಆ ಚಲನೆ ದೇಹದ ಎಲ್ಲ ಅಂಗ- ಪ್ರತ್ಯಂಗ-ಉಪಾಂಗಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟದ್ದು; ಮತ್ತು ಈ ಚಲನೆಯ ವಿಶಿಷ್ಟತೆಯ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ವಿಭಿನ್ನ ನೃತ್ಯಪದ್ಧತಿಗಳು ಅಥವಾ ನೃತ್ತಪದ್ಧತಿಗಳು ಜಗದಾದ್ಯಂತ ಹಬ್ಬಿವೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಚಲನೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿರಿಸಿಕೊಂಡೇ ಎಲ್ಲ ನೃತ್ಯದ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ನಡೆಯುವುದು ಒಳಿತು. ಇದು ಆ ನೃತ್ಯಪದ್ಧತಿಯ ರೂಪದ ಬಗೆಗಿನ ಮಾತಾದರೆ ಸ್ವರೂಪ ಅನ್ನುವುದು ಮತ್ತೊಂದು ಆಯಾಮ. ಆ ಸ್ವರೂಪವು ಸಕಲ ಕಲೆಗಳಿಗೂ ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಒಂದೇ ಆಗಿದೆ. ಅದುವೇ ರಸ. ಸಕಲಾನುಭವಗಳ ಪರಮಾನುಭವ ಎನ್ನುವ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವಂಥದ್ದೇ ಆನಂದ. ಅದು ಅತ್ಯಂತ ಉನ್ನತೋನ್ನತವೂ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವೂ ನಿರ್ವಿಶೇಷವೂ ಆದ ಅನುಭವ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಕಂಡಾಗ ಸ್ವರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದೊಡನೆ ಯಾವ ಕಲೆಯೂ ದರ್ಶನಶಾಸ್ತ್ರಗಳ (philosophy) ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ನೃತ್ಯಸಂಶೋಧನೆಯನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಮಿಕ್ಕ ಯಾವುದೇ ಕಲೆ ಅಥವಾ ಇನ್ನಾವುದೇ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಸಂಶೋಧನೆಗೆ ದಾರ್ಶನಿಕತತ್ತ್ವಗಳ ಸಮಾಲೋಚನೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯ.
The constant mix-up of the two terms ‘Bharata’s Nāṭya’ and ‘BharataNāṭya’ has not only created chaos with respect to the recognition of their independent histories, but also has led to the development of ‘divorced purports’ of the two most popular, actually interlinked concepts being ‘Theory’ and ‘Practice’. This ‘jaundiced eye’ has led to serious problems causing the truth about both the aspects to suffer from ‘faulty diagnosis’ and thereby ‘dangerous treatment’. Hence a detailed probe into the subject from all angles including history, literature, technique and aesthetics is taken up in the background of the light shed by the various authoritative scholars on these various disciplines. By using the ‘punching quotes’ of these authors, the subject has been argued upon only with the available sources , in search of a ‘holistic approach’ as a ‘solution’ to the problem, by way of ‘dissolution of misrepresentation of the facts’ that has happened in the recent past. In many instances there is a strong lacuna of insufficient research work done in this regard. Hence, the same loophole has been used as an advantage; as a fact cannot be justified right, for the same reason that it cannot be justified wrong. Whether the quotes are used as supportive evidence, or for refutation; the work done till now as the source, has been the basis. The paper has also attempted to discover that, in most of the aspects; the ‘phenomenon’ that was developed into almost a ‘philosophy’, is the victim of poverty of facts, reasoning and comprehension.
ಯಾವುದೇ ನೃತ್ಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸುವುದಿದ್ದರೂ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಲೋಕಧರ್ಮೀ ಮತ್ತು ನಾಟ್ಯಧರ್ಮೀಯನ್ನಾಧರಿಸಿ ವರ್ಗೀಕರಣಗಳು ನಡೆಯುವುದು ಸಹಜ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದ್ರೆ ರಸಭಾವವುಯತ್ಪನ್ನವಾದ ನರ್ತನಕಲೆಗೆ ಕೇವಲ ನಾಟ್ಯಧರ್ಮೀಯೊಂದರ ಅಳವಡಿಕೆಯು ಕೃತ್ಕತೆಯನ್ನು, ಕೇವಲ ಲೋಕಧರ್ಮೀಯೊಂದರ ಬಳಕೆಯು ಹಸಿತನವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ವಿಚಾರ.
ಕನ್ನಡ ಚಲನಚಿತ್ರಗೀತೆಗಳು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯನೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲಷ್ಟು ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಇರುವಂಥವೇ? ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಭರತನಾಟ್ಯ ಕಛೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೇ? ಯಾವ್ಯಾವ ಗೀತೆಗಳಿಗೆ ಆ ಅನುಕೂಲತೆ ಇದೆ? ಯಾವ ಮಾದರಿಯ ನೃತ್ಯಸಂವೇದನೆಗಳು ಅವಕ್ಕಿರಬೇಕು? ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸೊಗಸು ಹೇಗಿರಬೇಕು? - ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಕುರಿತು ಸ್ವಾರಸ್ಯಪೂರ್ಣವಾದ ಅಧ್ಯಯನ ಲೇಖನವಿದು.
